مشغول روياهايم بودم... تنهاي تنها در روياهايم....... صدايي شنيدم..صدا واضح نبود...در خيالات ساده گونه ام با خود پنداشتم كه شايد صداي توست....... صدا هر لحضه نزديكتر ميشد ولي... ولي من شك كردم....... اضطراب و دلهره مرا فرا داشت...... صداي تو نبود........... فاصله ها مرا صدا ميزدند......... مرا فراخواندند به سوي خويش....... فهميدم كه بايد روياهايم را كمي قيچي كنم........ شايد اينگونه با فاصله ها راحت تر كنار مي آمدم.... تمام روياهايم را قيچي كردم جز تكه اي از ان را...... ان تكه از روياهايم متعلق به تو بود........ متعلق به روزهايت....متعلق به لحضه هايت..... متعلق به تمام لحضه هايي كه تو در ان ها حضور داشتي .... ولي هرگز نفهميدي كه در كجا حضور داري و خانه ات كجاست.......... ان جا قلب من بود كه در روياهايم ان را به تو امانت سپرده بودم زيباترين من ...... من از تو دلگير نيستم.... دل گيري من از چيز ديگريست.. چي؟ ميخواهي بداني از چيست؟ باشد....پس بشنو: من از خودم دلگيرم كه صداي فاصله ها را با آن همه زشتي با صداي تو اشتباه گرفتم....... اخر ميداني چيست؟ از بس صدايت را نشنيدم ديگر دارم فراموشش ميكنم قبلا هم گفته ام و باز نيز ميگويم ........ ميگويم كه: من در پي صدايي آواره شدم...... من صدايت را مشق ميكنم.......... حتي اگر در روياهايم شانه هاي مهربانت را در كنار خود احساس نكنم....... ميخواستم چيزي بگويم ولي ان را قورت دادم....... شايد در فرصتي ديگر....... ولي مطمين باش كه ميگويم آن را كه نتوانستم به تو بگويم هرگز ميگويم.......... اگر جرات شنيدنش را داشته باشي

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط مسلم در 3:58 بعد از ظهر | |